Στον καπιταλισμό όλα γίνονται με γνώμονα το κέρδος. Όταν τα αρπακτικά επιτίθενται πρώτο στόχο έχουν τον πιο αδύναμο.
Έτσι και τα λαμόγια του συστήματος, πάντα είχαν σαν πρώτο στόχο στις επιθέσεις τους αυτούς που δε μπορούσαν να αντιδράσουν, τη γη και τα ζώα.
Ο δήμαρχος Πειραιά Μιχαλολιάκος, χρόνια χωμένος στα γνωστά πολιτικά παιχνίδια αποφάσισε μαζί με την παράταξη του (Νέα Δημοκρατία) να βγάλει στο σφυρί τις παραλίες της πόλης.
Ναι μιλάμε για αυτές τις δύο παραλίες που έχουν μείνει η μία της Φρεαττύδας και η άλλη στην Καστέλα και που μάλιστα εδώ και χρόνια έχουν υποστεί σημαντικές και μη αναστρέψιμες παρεμβάσεις (με κτίσματα, χώρους στάθμευσης, γηπεδάκια και πάει λέγοντας).
Πέρασαν στα γρήγορα και σχεδόν στα κρυφά τις διαδικασίες και αποφάσισαν περαιτέρω τσιμεντοποίηση, ομπρέλες, parking, με εισιτήριο για την είσοδο στην παραλία, μέχρι και την δέσμευση του πρώτου ορόφου του δημοτικού κολυμβητηρίου για χρήση εστιατορίου (θέλουν να τρώνε και να παίρνουν μάτι τις κολυμβήτριες και τους κολυμβητές).
Κάποιοι από τους κατοίκους εναντιωθήκαμε σε αυτά τους τα σχέδια και μπήκαμε στο δημαρχείο (παρότι υπήρχαν τσιράκια που ήθελαν να τους εμποδίσουν) και προσπαθήσαμε να σταματήσουμε τη διαδικασία πώλησης, ο Μιχαλολιάκος μάλιστα μας αποκάλεσε φασίστες επειδή δε θέλουμε να αφήσουμε τη γειτονιά τους να γίνει κτήμα κάποιου αρπακτικού.
Αυτή η υπόθεση όμως δε θα τελειώσει εδώ, δε θα επιτρέψουμε σε κανέναν να ιδιωτικοποιήσει τις παραλίες, θα μας βρουν απέναντί τους σε κάθε σχέδιο τους για εκμετάλλευση κάθε ελεύθερου χώρου.
Μεγαλώσαμε μέσα σε σχολεία φυλακές, μέσα σε σπίτια κελιά, δεχθήκαμε την βία από φορείς και εξουσία. Οι ελεύθεροι χώροι ήταν οι μόνοι που μπορούσαμε να βρούμε την δική μας ελευθερία. Καταπατώντας ένα δάσος, θάβοντας με μπάζα και τσιμέντο μια παραλία ακόμα και γεμίζοντας τραπεζοκαθίσματα ένα δρομάκι, καταστρέφετε τα μέρη που παίξαμε, διασκεδάσαμε, αγαπήσαμε, στερείτε τα μέρη που θα μπορούσαν να παίξουν, διασκεδάσουν, αγαπήσουν τα παιδιά μας.
